మీలో ఎవరు శనీశ్వరుడు!

సభలు, సమావేశాలతో చిర్రెత్తిన నాయకగణం ఓ రాహుకాలాన శంకరగిరి మాన్యాలకు షికారు కెళ్లారు. అడ్డూ అదుపూ లేని నేతల కేరింతలు, కోలాహలం దెబ్బకు అడవిలోని జంతువులంతా జడుసుకుని అంతర్థానమైపోయాయి. వానర మూకను మించిన వీళ్ల వేలం వెర్రికి అడ్డుకుట్ట వేయాలనే ఉద్దేశంతో సభాధ్యక్షుల వారు గొంతులోని స్వరతంత్రుల్ని ఆరున్నొక్క రాగంలో సవరించుకుంటూ... మనమందరం కలసి ఓ విచిత్రమైన, వినూత్నమైన రియాల్టీ షో ఆడదామని నేతలకు సగౌరవంగా అరిచి గోల పెట్టి విన్నవించుకున్నారు. ఆ రియాల్టీ షో పేరు ‘‘మీలో ఎవరు శనీశ్వరుడు’’!  

ఇందులో నేతలు చేయాల్సిందల్లా... తమ నెత్తినెక్కి తైతక్కలాడుతున్న శనీశ్వర యోగం గురించి, తమకు పట్టిన మహా దగ్దయోగం గురించి తమ గోడును శక్తిమేర వెల్లబోసుకోవాలి. ఎవరైతే గొప్పగా శనీశ్వర విశ్వరూప సందర్శనం కళ్లకు కడతారో వారే... చివర్లో ఈ షో విజేతగా నిలుస్తారన్నది సారాంశం. నేతలంతా జబ్బలు చరుచుకుని, ఈలలు కొట్టి మరీ షో ఆడడానికి సై అన్నారు. నేతల దగ్దయోగం సంగతుల్ని వారి మాటల్లోనే విందాం.

కమలానికి కాండము నేనై, హిందూత్వం దన్నును నేనై, కాకలుతీరిన కాషాయ యోధుణ్నై, కొమ్ములు తిరిగిన రామభక్త హనుమంతుణ్నై, అన్నీ నేనై, చివరకు కంట్లో నలుసై, ప్రధాని పదవికి దూరమై, అస్త్ర సన్యాసం చేసిన కురు వృద్ధుణ్ని అయితిని. హతవిధీ! అదృష్ట దేవత నమోనమ: అంటూ చాయివాలాని వరించగా, శని దేవత నా శిరస్సునెక్కి కసి తీరా కరాళ నృత్యం చేసిందనడానికి నాకంటే ప్రబల నిదర్శనం ఎవ్వరూ లేరు అధ్యక్షా!

పిడి విరిగిన కొడవలి, నేల రాలిన కంకి, మట్టి కరచిన సుత్తి ఇవి కావోయ్ చరిత్ర సారం. సైద్ధాంతిక చట్టుబండలు, చారిత్రక తప్పిదాలు, కాంగ్రెస్ తో చెట్టాపట్టాల్, పొడ సూపని మూడో ఫ్రంటు కావాలోయ్ నవ్య పథానికి. జనం చెవిలో మందారం పూలు పెట్టి, సవాలక్ష పోచికోలు కబుర్లు చెప్పి, రైటిస్టులతో రైటో రైటని రాసుకు పూసుకు తిరిగే లెఫ్ట్ బ్రదర్స్ మేమే. ఢిల్లీ పీఠం కోసం చకోర పక్షుల్లా దశాబ్దాలుగా ఎదురుతెన్నులు చూస్తున్నా ఆ భాగ్యం దక్కని అభాగ్యులం మేమే. మాచే అధ:పాతాళానికి తొక్కివేయబడ్డ మార్క్సిస్టు సిద్ధాంతాల మీద ఒట్టు... సర్వవిధ భ్రష్టత్వం మాదే. దరిద్రం, దగ్దయోగానికి ప్రతిరూపాలం మేమే, మేమే! సృష్టిలో శ్రేష్ఠమైన శనీశ్వరులం మేమే అధ్యక్షా!

గల్లీలోని గరీబు నేనే. ఢిల్లీనేలిన నవాబు నేనే. ఢామ్మని పేలిన మతాబు నేనే. శని తలకెక్కిన షరాబు నేనే. ఎలా ఉంది నా పాట? ఈమధ్య పెరిగిన గోళ్లు గిల్లుకోవడం, చిరిగిన టోపీ కుట్టుకోవడం తప్ప, పెద్దగా పనులేం లేకపోవడంతో నాపై నేనే కట్టిన విషాదగీతం తాలూకు పల్లవి అది. హేవిటో... వెనకటికి పిలిచి పిల్లనిస్తే కన్ను మెల్ల అన్నాట్ట నాబోటి నష్ట జాతకుడు. అవినీతి, ఆమ్ ఆద్మీ, అన్నాభజన పేర నేను చేసిన బ్రహ్మాండమైన కథాకళి నృత్యకేళిని మెచ్చి ఢిల్లీ జనం నాకొక పట్టం కట్టబెట్టారు. ప్చ్.. ఏం లాభం? గిర్రున నెల తిరక్కుండానే కుర్చీని అడ్డంగా కాళ్లు తెగ నరికిన ఉద్ధండుణ్ని నేను. నా నెత్తి మీది కుచ్చుటోపి కింద మూడంకె వేసి గుర్రు పెట్టి కునుకు తీస్తున్న శని, దెయ్యంలా అస్తమానం నా చేత ఇలాంటి తింగరి పనులు చేయిస్తూ ఉంటుంది. కావున, బూజు పట్టిన ఈ చీపురుకట్ట మీద, దుమ్ము కొట్టుకుపోయిన నా టోపీ మీద ఆన. ఈ ప్రపంచంలోనే నన్ను మించిన శనీశ్వరుడు ఇంకెవ్వరూ ఉండరు, ఉండబోరు అధ్యక్షా!

ఇడుపులపాయ మట్టిని నేను. రాజన్న ఇంటి రత్నాన్ని నేను. మహానేత మలిచిన మణిపూసను నేను. గనుల్ని మింగిన ఘనుణ్ని నేను. ఓదార్పు మంత్రం సిద్ధించిన వియోగిని నేను. చెంచల్ గూడ యోగం పట్టిన చరితార్థుణ్ని నేను. వలువల్లేని విలువల్ని వల్లించే విజ్ఞుణ్ని నేను. శని దేవత ఎక్కుపెట్టిన శరాన్ని నేను. భగవంతుడా! దిక్కుమాలినంత డబ్బూదస్కం ఇచ్చావు. లెక్కలేనంత మంది వందిమాగధులనిచ్చావు. ఏం లాభం? అధికారం మాత్రం ఆకాశ తారగానే మిగిల్చావు కదయ్యా. అన్నీ ఉన్నా అల్లుడి నోట్లో... కాదు కాదు నా నోటి నిండా, నా ఒంటి నిండా, నా ఇంటి నిండా శని చుట్టుకుంది మహాప్రభో. శని గ్రహానికి నిఖార్సైన నిర్వచనం నేనే అధ్యక్షా!

సొట్ట బుగ్గ నా సొంతం. బ్రహ్మచర్యం నా అభిమతం. గాంధీగిరి నా వారసత్వం. ఇటలిండియా నా పౌరసత్వం. పార్టీలో నాదే పూర్తి ఆధిపత్యం. ఐనా, నేనంటే ఎందుకో అందరికీ అలసత్వం. నన్ను ప్రధానిగా చూడాలనుకోవడం మా అమ్మ అమాయకత్వం. ఇవేవీ పట్టించుకోకపోవడం నా తింగరి తత్వం. అముల్ బేబీలా బాగా చెప్పాను కదా! వచ్చే పదేళ్లకంతా కాస్త తిన్నగా మాట్లాడ్డం నేర్చుకోరా తింగరి సన్నాసి అని అమ్మ ఈమధ్య చెవిలో ఇల్లు కట్టి మరీ తిట్టి పోస్తూ ఉంది. అందుకనే ఈ మధ్య బుల్లి నానీలు, చిట్టి హైకూలు, మినీ కవితలు రాస్తున్నాన్లే. అభాగ్యుడికి ఆకలెక్కువ, నిర్భాగ్యుడికి నిద్రెక్కువ అన్నట్టు నేనేం చేసినా దరిద్రమే. అడుగు పెట్టిన చోటల్లా దగ్దయోగమే. మా ముత్తాత, నానమ్మ వీళ్లెవ్వరికీ సాధ్యం కాని రీతిలో మహత్తర పార్టీ ప్రతిష్ట మంట గలిసింది నా హయంలోనే. అందుకే త్రిలోకాల్లో నేనే శని. శనే నేను. అదే తథ్యం. అదే వేదం. ఇంతకంటే ఎక్కువ చెప్పలేను అధ్యక్షా!

అముల్ బాబా అంతరంగ దగ్దయోగ ఆవిష్కరణం విన్న నాయకగణం భోరున ఏడ్చి, గాఠిగా ముక్కు చీది, పంచెతో కళ్లు తుడుచుకుని, ‘‘మాలో అముల్ బాబే గొప్ప శనీశ్వరుడు’’ అని గాద్గదిక కంఠంతో దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా గావుకేక పెట్టారు. 

‘‘జై అముల్ బాబా’’!! 

[నోట్: మొన్న 28వ తేదీన ఈనాడు ఎడిటోరియల్ పేజీలో పబ్లిష్ అయిన సెటైర్ ఇది. సొంతూరికి వెళ్లడం వల్ల ఓ రెండ్రోజులు లేటుగా బ్లాగులోకి పట్టుకొస్తున్నా. టైం చేసుకుని చదవగలరు. థాంక్యూ :-) ]

తోక జీవితం !!

[ఇవాల్టి ఈనాడులో ప్రచురితమైన రాజకీయ చకోర పక్షుల లైటర్ వీన్ ఒరిజినల్ టెక్స్ట్ ఇక్కడ ఇస్తున్నా. స్టార్టింగ్ నేను రాసిన దాన్ని ఈసారి పిచ్చిపిచ్చిగా మార్చిపారేశారు వాళ్ల అవసరాల మేరకు. కొన్ని చోట్ల కొన్ని వాక్యాల్నే తీసేసారు. హేవిటో. ప్లీజ్ రీడ్. థాంక్యూ :-)]

జీవితం క్షణభంగురం. ఎప్పుడెలా గిరికీలు కొట్టి టపా కట్టేస్తుందో పైవాడికే ఎరుక. జీవితం ఓ నీటి బుగడ. ఎప్పుడు ఠప్ మని బకెట్ తన్నేస్తుందో ఎవ్వరికీ తెలీదు. జీవితం ఓ బంగాళాఖాతం. దిగితే కానీ లోతుపాతులు, అంతూదరీ తెలీవు. జీవితం ట్వంటీ ట్వంటీ క్రికెట్ మ్యాచులాంటిది. ఏ నిమిషానికి ఏ మలుపు తీసుకుంటుందో నిశ్చయంగా చెప్పడం కష్టం. జీవితం ఓ థంబోలా గేములాంటిది. ఎవ్వరికి ఏ నెంబరుతో అదృష్టం వరిస్తుందో ఏ మేధావీ చెప్పలేడు. జీవితం ఓ స్టాక్ మార్కెట్ లాంటిది. ఎప్పుడు పాతాళానికి తంతుందో, ఎప్పుడు ఆకాశానికెత్తేస్తుందో కొమ్ములు తిరిగిన ఆర్థికవేత్తలకు సైతం అర్థం కాని పజిల్. ఇలా జీవితానికి సవాలక్ష నిర్వచనాలు, శతకోటి విశ్లేషణల్ని ఇచ్చుకోవచ్చు. ఛస్, జీవితాన్నిలా కొలవడమేమిటోయ్, పిచ్చి కాకపోతే, జిందగీని అనుభవించి పలవరించాలంతే అని గిరీశం లాంటోళ్లు గావుకేక పెట్టొచ్చుగాక. అయినా సరే, అదీ ఓ రకం నిర్వచనమే. ఇలాంటివన్నీ గ్రంథస్తం చేద్దామంటే, రాసుకోవడానికి చైనాగోడ, రాయడానికి మన జీవితం రెండూ సరిపోవు మరి. అదో చిక్కు.  

జీవితమంటే ఫర్లేదు. కిందా మీదా పడి ఎలాగోలా బండిని లాగించేయొచ్చు. కానీ, జీవితానికో తోక ఉంటుంది. అదే శేష జీవితం. వచ్చిన చిక్కంతా ఆ తోక జీవితంతోనే. క్రికెట్టునే తిని, తాగి, తొంగొనే ఓ గొప్ప ఆటగాడికి రిటైరయ్యాక ఏం చేయాలన్నది ఓ చిక్కుముడి. సినిమాల్లో ముఖానికి రంగేసి, చిందేసి, రఫ్పాడించే ఓ మహా నటుడికి తెరకు వీడుకోలు పలికాక ఏం చేయాలన్నది ఓ భేతాళ ప్రశ్న. అస్తమానం యుద్ధాలు, ఉగ్రవాదం, ఉపద్రవాలు, మన్నూమశానంతో నెత్తీనోరూ బాదుకునే అరివీర భయంకర అగ్రరాజ్య అధ్యక్షుడికి పదవి ముగిశాక ఏం చేయాలన్నది ఎటూ పాలుపోని ఓ బ్రహ్మపదార్థం. అచ్చంగా ఇలాగే మొన్న ఎన్నికల్లో చావుదెబ్బ తిని, చేతులెత్తేయడంతో పాటే, కళ్లూ ముక్కూ చెవులూ అన్నీ తేలేసిన మన రాజకీయ ఉద్ధండ పిండాలు శేషజీవితాన్ని ఎలా గడుపుతారు, ఏం చేస్తారు అన్నది కించిత్ ఆసక్తి గొలిపే అంశం. జన ఛీత్కారం, పదవుల పరాభవం మూటగట్టుకున్న మన నాయకమ్మణ్యులు తోకజీవితాన్ని ఎలా గడుపుతున్నారో వారి మాటల్లోనే తెలుసుకుందాం.

పేరు: శ్రీమాన్ రాహుల్ బాబా

ప్రదేశం: శంకరిగిరి మాన్యాల్ 

ప్రత్యేకత: హస్త సాముద్రికా ప్రావీణ్యం.

మా నానమ్మ ఎప్పుడూ ఓడలు బళ్లవుతాయి, బళ్లు ఓడలవుతాయి అని ఓ కథ చెబుతుండేది. అదేదో కట్టుకథో, కాకమ్మ కథో అయ్యుంటుందిలే అని పెద్దగా పట్టించుకోలా. కానీ అసలు విషయం ఇప్పుడర్థమైంది. జీవితమంటే ఇన్నాళ్లూ పంచభక్ష్యాలు వడ్డించిన వెండి కంచం అనుకునేవాణ్ని. కానీ ఇలా కుక్కలు చింపిన, కాకులు కుళ్లబొడిచిన విస్తరి అవుతుందని కలలో కూడా అనుకోలేదు. అరవై ఏళ్లుగా జనం నెత్తిన శఠగోపం పెడుతూ, కాదు కాదు గొడుగు పడుతూ వచ్చిన హస్తం పార్టీకి ఈ స్థాయిలో హ్యాండిచ్చి బొంద పెడతారని ఏనాడూ ఊహించలేదు. అదేంటో నేను పాదం మోపిన చోటల్లా భస్మీపటలం సంభవించింది. ప్చ్.. పవరున్నప్పుడే పెళ్లి చేసుకుని ఉన్నా బావుండేదేమో. ఇప్పుడు పిల్లనిచ్చేవాడే కాదు, కనీసం గడ్డం గీసేవాడూ కరువైపోయాడు. నా పరిస్థితి రెంటికే కాదు, అన్నింటికీ చెడ్డ రేవడైపోయింది. రాజమాత చెప్పాపెట్టకుండా తట్టాబుట్టా సర్దుకుని ఇటలీకెళ్లిపోయింది. ఆస్థాన ముసలిసింహాలూ, కురువృద్ధులంతా అంపశయ్యమీద పడి హాహాకారాలు పెడుతున్నారు. ఇన్నాళ్లూ అమ్మ కొంగు పట్టుకుని అముల్ బేబీలాగా తిరిగినవాణ్ని. ఇప్పుడిలా హఠాత్తుగా రోడ్డున పడేసరికి దిక్కుతోచడం లేదు. కాళ్లరిగేలా తిరిగి తిరిగి, చివరికిలా శంకరగిరి మాన్యాల్ని వెదుక్కుని హస్తసాముద్రికాలయం పెట్టుకున్నా. జనం చేతుల్లో ముష్టిఘాతాలు తిన్న ప్రతోడూ చచ్చినట్టు ఇక్కడికే వస్తాడు కదా. అలాంటి అమాయక జీవుల్ని దొరకబట్టి, వాళ్ల హస్తవాసి చూస్తూ, పిట్టకథలు చెప్పుకుంటూ శేషజీవితాన్నిలా లాగించేద్దామనుకుంటున్నా.

పేరు: షోమాన్ గజన్

ప్రదేశం: చెంచల్ గూడా జైలు

ప్రత్యేకత: కెరీర్ కౌన్సెలింగ్

మహానేత తుపాకీ గొట్టంలోంచి దూసుకొచ్చిన తూటాని నేను. మడమ తిప్పని, మాట తప్పని ఫ్యాక్షన్ చరిత్ర నాది. విలువల కోసం, విశ్వసనీయత కోసం ఎంతటి అఘాయిత్యానికైనా తెగించే పవిత్ర హృదయం నాది. ఓదార్పుమంత్రాన్ని నమ్ముకుని అధికారమే ఆశగా, శ్వాసగా జీవిస్తున్న చకోరపక్షిని నేను. నా బ్యాంకు బ్యాలెన్సు కోసం మా నాన్న ప్రజాసంక్షేమాన్ని తాకట్టు పెడితే, దానికి నేనా బాధ్యుణ్ని? తీసుకెళ్లి జైల్లో బందీ చేస్తారా? ఇదేనా న్యాయం, ఇదేనా ధర్మం అని నేను హడగదలచుకున్నా. చివరికి నానా గడ్డీ కరిచి, కనిపించిన ప్రతోడి కాళ్లావేళ్లా పడి దుర్భర జైలు జీవితం నుండి విముక్తి పొందాల్సి వచ్చింది. తర్వాత తిండీతిప్పలు మాని మరీ ముడుపులపాయలో దీక్షలు చేశా. అమ్మతో అర్చనలు చేయించా. బామ్మర్దితో ప్రార్థనలు జరిపించా. నేనొదిలిన బాణం చెల్లాయితో తీర్థయాత్రలు చేయించా. కోట్లు వెదజల్లా. మద్యాన్ని వదరలు పారించా. ఇంత చేసినా పదవి యోగం మాత్రం పట్టకనేపాయె. గ్రహాలన్నీ కట్టగట్టుకుని మరీ నామీద కుట్ర పన్నిన్టట్టున్నాయి. నమ్ముకున్న హైకమాండు నట్టేట మునిగిపాయె. నేనేమో (ఫ్యాన్) రెక్కలు తెగిన పక్షినయ్యా. థూ... దిక్కుమాలిన జీవితం! ఇక ముందున్నవన్నీ గడ్డుదినాలే. ఆ నమోవాలా, ఈ సైకిల్ వాలా కలసికట్టుగా నా తాట తీస్తారేమో. శ్రీకృష్ణజన్మస్థాన పునర్దర్శనం తప్పేట్టు లేదు. నేనూ దానికే డిసైడైపోయా. ఈ పదేళ్లలో చెత్తాచెదారం, గడ్డీగాదం తిన్న ప్రతోడు తప్పక చెంచల్ గూడాకే వస్తారు కదా. అక్కడే వాళ్లందరినీ ఓదార్చి, వాళ్లందరికో ఉపాధి మార్గం చూపించి శేషజీవితంలో ఊరట పొందేందుకు ప్రయత్నిస్తా.

పేరు: క్రేజీ భూత్ నాథ్

ప్రదేశం: ఢిల్లీ శ్మశానవాటిక

ప్రత్యేకత: భూత, ప్రేత, పిశాచాల్ని వదిలించడం.

అవినీతి హఠావో, సమచార చట్టం, తోటకూర కట్ట, కొబ్బరిమట్ట ఇట్టాంటివన్నీ ఒకప్పటి నా నినాదాలు. ఆ చెత్తతో పోగేసిన గాలి కబుర్లన్నీ విని జనం జేజేలు పలికారు. ఢిల్లీ పీఠం కట్టబెట్టారు. నాక్కొంచెం తిక్కుంది కదా. తర్వాతర్వాత తిక్క లెక్కలేసి, తింగరి వేషాలేసి, చీపురు పట్టుకుని, జనం నెత్తిన టోపీ పెట్టడం మొదలెట్టాను. ప్రత్యర్థుల్నందరినీ నువ్వు నమో తాలూకు నామాల కాకివా, అంబానీ పంపిన అక్కుపక్షివా అని ఏకి పారేశా. చీల్చి చెండాడా. జనం మంగళహారతులు పట్టి ప్రధాని పీఠం కట్టబెడతారనుకుంటే చీపురు తిరగేసి వీపు విమానం మోత మోగించారు. ఉన్నదీ పాయె, ఉంచుకున్నదీ పాయె అంటే ఇదేనేమో. ఒక్కటి మాత్రం నిజం. వందకోట్ల జనాభాకి నమో దెయ్యం పట్టింది. ఇక ఈ అయిదేళ్లూ ఖాళీనే కదా. చేతబడి, క్షుద్రపూజలు, భూతవైద్యం వగైరా విద్యలపై పూర్తి పట్టు సాధించి, చీపురు చేతబట్టి జనాలకి పట్టిన నమో దెయ్యాన్ని వదిలించి తరిమేయకపోతే నా పేరు గుజ్రీ, ఛీఛీ క్రేజీ భూత్ నాథే కాదు. హ్హా!!